Burn-out en ouderschap

Een paar weken geleden werd ik geïnterviewd door het ledenmagazine Espria. De grote vraag was hoe ik het ouderschap had weten te combineren met een burn-out. Tja, hoe deed ik dat destijds? Ik krapte eens achter mijn oren, groef in mijn geheugen. Ik wist me nog levendig voor de geest te halen hoe ik me destijds een mislukte ouder voelde. Op veel (bijna alle) verzoeken moest ik het ongezellige woordje 'nee' verkopen. 'Nee, ik kan je niet wegbrengen met de auto Luna,' 'Nee, ik kan helaas niet mee winkelen,' 'Nee, twee vrienden op bezoek is echt teveel.' Bij elke 'nee' werd mijn gemoed zwaarder en groeide mijn schuldgevoel. 

Toch had ik het gered samen met mijn dochter en bleef de band onveranderd. Het was soms zoeken met een zoeklicht naar wat er wel kon, maar er konden wel dingen. Mijn dochter kon bij me terecht met haar verhaal. Niet dat ze daar als puber altijd op zat te wachten, een moeder die reikhalzend tegen 16:00 uur uit het raam keek met een kopje thee in de aanslag, maar dat terzijde. We keken een film in 5 etappes zodat we twee achtereenvolgende avonden plezier ervan hadden, of lieten samen de hond uit. Het waren de kleine dingen die ineens heel groots werden. In het artikel deel ik mijn ervaringen en tips. Veel leesplezier.

Lees via de link het hele artikel: 
ledenvereniging.nl/hoe-ga-je-als-ouder-om-met-een-burn-out